Vandaag een onderwerp waar ik zelf de afgelopen weken veel mee gewerkt heb tijdens de groepen waar ik training aan gegeven heb.

Aan deze pubers heb ik steeds gevraagd wat groepsdruk nu precies is.
Ze kwamen met mooie antwoorden. De mooiste en duidelijkste was deze: Dat anderen je zeggen iets te doen, terwijl je het zelf eigenlijk niet wil doen.

Dan komt van mijn kant meteen de vraag: Is groepsdruk altijd negatief? Want anderen vragen je iets te doen, wat je eigenlijk niet wil doen.
Daar kwam steeds ook meteen het antwoord NEE op.

De leerlingen konden mooie voorbeelden geven van wanneer groepsdruk positief is.
De meeste voorbeelden gaan over iets niet durven, maar eigenlijk wel willen doen.
Omdat iets te spannend of te eng lijkt, doe je het maar niet. Doordat je vrienden zeggen dat je het wel moet doen en het heus niet spannend is en dat het echt heel leuk is, ga je het toch proberen.

Groepsdruk kan je dus enorm helpen om je over je angst heen te zetten. Maar wanneer is groepsdruk dan negatief? Ook deze vraag stelde ik steeds aan de leerlingen. Ook daar had elke groep hetzelfde, duidelijke antwoord: Als je over je eigen grenzen gaat.

Als we dat nu zo duidelijk aan onze kinderen geleerd hebben en eigenlijk wel allemaal weten, waar moeten we onze kinderen dan in begeleiden? Juist in het leren grenzen aangeven en bewaken.

Hoe leren we onze kinderen dit? Door onze kinderen hun grenzen te laten hebben en er ook als ouders niet steeds over heen te gaan.
Mag jouw kind op een vraag van jou, nee zeggen? Of verwacht je dat het gaat gebeuren omdat jij wil dat het gebeurt?
Een voorbeeld: Je vraagt aan het kind of hij voor jou een boodschap wil doen. Je bent de sla vergeten voor het eten. Je wil graag vast aan het eten beginnen, zodat jullie op tijd kunnen eten voor het sporten. Mag je kind dan nee zeggen? Want hij zit net zo lekker op de bank of zit fijn in zijn spel.

Bedenk eens wanneer je kind nee mag zeggen. Is dat wanneer het jou uitkomt of altijd?

Natuurlijk is het heel belangrijk om je kind grenzen te geven. Voor de regels en als het om de veiligheid gaat van je kind, is het heel goed om geen nee te accepteren, maar in alle andere situaties kun je je bedenken of je nu over een grens van je kind heen gaat.

Ook leren onze kinderen het meest van wat wij als voorbeeld geven.
Vraag je dan ook eens af hoe je zelf met grenzen omgaat. Zeg je vaak toch ja als je al 5 x nee hebt gezegd en je kind maar door blijft zeuren en drammen? Dan ben je zelf niet echt duidelijk in je grens en is het voor je kind ook niet duidelijk wat een grens nu precies is. In dit soort situaties kun je beter meteen ja zeggen. Het kan helpen om te bedenken voor je antwoord geeft aan je kind of je ja gaat zeggen als je kind gaat drammen. Zeg dan meteen ja. Kan het nu echt niet, blijf dan bij je nee en stel dit als duidelijke grens.

Kan je kind wel wat hulp gebruiken bij het stellen van grenzen of vind je het zelf lastig als het gaat om je kind? Er zijn verschillende coaching strategieën om jouw kind of jou hier bij te helpen. Ik help je graag. Stuur me een mail via info@coachinghaaren.nl of bel/app me op 06-28575071

Read more

Hoogsensitieve kinderen voelen heel goed aan wat een ander voelt. Dit kan er toe leiden dat een kind niet weet wat bij hen hoort en wat bij de ander hoort. Soms voelen zichzelf ook ineens verdrietig of boos, terwijl ze dat van tevoren helemaal niet waren.

Ook kan het zijn dat het kind hierbij het idee heeft dat die boosheid met hen te maken heeft, omdat het daarvoor de boosheid nog niet zo gevoeld of ervaren had. Het kind voelt zich verantwoordelijk voor die boosheid en wil dat graag oplossen. Het HSK vraagt dan ook snel wat het voor je kan doen of zegt sorry, terwijl dat helemaal niet hoeft.

Een HSK weet ook vaak heel goed hoe het de sfeer ten goede kan veranderen. Omdat je HSK precies weet wat het moet doen om de situatie te verbeteren zal het deze dingen ook inzetten. Een HSK voelt zich het beste in een fijne, rustige sfeer. Het lijkt er dan op dat je kind zich aanpast aan de ander, en dat is voor een deel natuurlijk ook zo, maar het is niet alleen maar om de ander een plezier te doen. Het is ook om er voor te zorgen dat het zelf meer rust heeft en weer verder kan met het spel.

Het is belangrijk dat een hoogsensitief kind leert wanneer het de emotie van de ander is en wanneer het bij hem hoort. Dit kan door te vragen aan je kind of het, voor het bij het boze kind was, zelf ook al boos was of niet.

Daarnaast is het belangrijk om je kind uit te leggen, dat hoe goed hij ook weet hoe je een sfeer beter kunt maken, dat het niet altijd zijn taak is om te dit te doen. Zeker niet als in de situatie volwassenen betrokken zijn. Je kind kan zich namelijk ook thuis verantwoordelijk voelen over jouw emotie en willen proberen om jouw emotie te veranderen door je op te vrolijken en daar zijn uiterste best voor te doen. Als je dit opmerkt, is het goed om dit meteen op dat moment met je kind te bespreken. Vertel je kind dat hij niet verantwoordelijk is voor hoe jij je als ouder voelt. Dat jij je boos om iets maakt, wil niet zeggen dat jij boos bent op je kind. Het kan zijn dat jij zijn gedrag niet goedkeurt op dat moment, maar het kan ook zijn dat jij je dag niet hebt en even niet zo goed kan hebben wat er gebeurt en daar geïrriteerd of boos op reageert. Dan heeft het helemaal niks met je kind te maken.

Dat het moeilijk en lastig is en een reden tot overprikkeling dat je kind emoties zo goed aanvoelt en zich daar verantwoordelijk voor voelt, kan soms best een last zijn, voor zowel ouders als kind, echter het is ook een onwijs mooie kwaliteit.

Je kunt namelijk ook heel goed gebruik maken van deze kwaliteit door de sfeer in een kamer heel bewust te veranderen. Je voelt ook heel goed aan wat de ander op dat moment nodig heeft, waardoor je de ander heel goed en direct kunt helpen. Je hebt snel het complete plaatje, waardoor de ander heel veel heeft aan jouw informatie.

Read more