Iedereen heeft ze, de één meer dan de ander. In periodes van stress of tijdens onverwachte gebeurtenissen heb je er vaak meer.
Ze zijn heel nuttig. Deze negatieve/pest gedachten helpen je namelijk om te zorgen dat het de volgende keer niet weer mis gaat. Gedachten als: Ik leer het nooit of ik heb het echt verpest, zorgen er voor dat je de volgende keer beter je best gaat doen. Best handig dus.
Deze gedachten kunnen echter ook gaan overheersen. Dan ga je het de volgende keer helemaal niet meer doen omdat je te bang bent dat het fout gaat. Dan spreken we over faalangst.
Faalangst kan er voor zorgen dat je situaties uit de weg gaat en als je ze wel aan gaat, blokkeert. Je weet niet meer wat je moet doen en het gaat daardoor juist fout. Dit bevestigt dan weer wat je al dacht; ik leer het nooit en ik verpest het toch.
Je komt in een spiraal naar beneden.
De functie van de gedachten, je helpen en beschermen tegen pijn, is nu helemaal niet helpend meer.
Wat kun je doen om dit te doorbreken?
Ik heb een korte training van een aantal weken voor je waarin je aan de slag gaat met het herkennen van deze gedachten en waar je kunt gaan bekijken wat je er mee wil. Als je dit zelf heel lastig vindt, start dan alleen en volg hem daarna nog een keer met je kind samen. Herken je je gedachten zelf al heel goed, dan kun je meteen samen met je kind starten. Het fijne van het samen doen is dat je kind ziet dat hij/zij niet de enige is die wel eens lelijk over zichzelf denkt.
Week 1
Probeer dit 7 dagen te doen. Neem een vast moment op de dag waar je luistert, zodat je je even bewust bent van wat je denkt.
Daarnaast probeer je of je er door de dag heen ook nog een paar kunt vangen.
Blijft je kind het heel lastig vinden om de negatieve/pest gedachten te herkennen? Neem dan eens contact met me op. We kunnen samen kijken wat we kunnen doen om het makkelijker te maken. Door bijv. bij het gevoel of de situatie te starten i.p.v. bij de gedachten. Je kunt me bellen/ appen op 06-28575071 of mailen naar dapperkindercoaching@gmail.com
Hoogsensitieve kinderen zijn heel goed in piekeren. Ze kunnen echt vele momenten besteden aan hoe het allemaal verkeerd kan gaan. Dit doen ze met hun eigen situaties, maar ook zeker met al het nieuws dat ze horen op tv.
Nu is het coronavirus iets wat ons allemaal bezig houdt, de afgelopen dagen steeds meer. Hoe ga je hier nu als ouders mee om? Wat vertel je wel en wat vertel je niet aan je kinderen?
Laten we met de laatste vraag beginnen. Wat vertel je wel en wat niet?
Dit ligt erg aan de leeftijd van je kind en hoe goed je kind is in piekeren. Een wat ouder kind ( boven 8 jaar) kan beter relativeren dan een kind waarbij fantasie en werkelijkheid nog door elkaar lopen. Maar ga vooral uit van wat je kind nu weet.
Het is voor kinderen niet altijd makkelijk om onder woorden te brengen wat ze voelen en wat ze denken.
Ga het gesprek met je kind aan. Vraag ze aan jou uit te leggen wat het coronavirus nu precies is (of elk ander onderwerp wat tot piekeren kan leiden). Je kunt zelf vragen stellen ter verduidelijking, maar laat zeker ook je kind vragen stellen.
Hou je daarbij aan de feiten. Wat wordt er verteld op het nieuws of via andere informatie bronnen. Hoe weet je of een bron klopt? Praat daar ook eens over samen.
Probeer de vragen die je kind heeft zo eerlijk mogelijk te beantwoorden. Ook als dit lastig is, omdat je je kind niet angstig wilt maken. Het is voor een hoogsensitief kind namelijk helemaal moeilijk als je niet eerlijk bent. Je kind voelt dit heel goed aan en kan daar nog veel angstiger van worden.
Waarom krijg ik geen eerlijk antwoord? Is het dan allemaal nog erger dan ik denk, als papa en mama mij dit niet eerlijk durven zeggen?
Nog een paar tips ( hoe ga je hier mee om als ouder):
Mocht je kind langere tijd last hebben van angsten en het je kind zelfs belemmeren om dingen te doen, neem dan eens contact met me op. Dan kijken we samen wat we voor je kind kunnen doen. Soms is dat concreet je angst in de ogen kijken, soms is dat leren hoe je met angst omgaat. Je kunt me bellen/appen op 06-28575071 of mailen naar Dapperkindercoaching@gmail.com
Zelf vier ik graag carnaval. Als hoogsensitief persoon kost me dit een hoop energie, maar het geeft me ook veel. Plezier, dansen en praatjes met leuke mensen. Ik hou ook erg van het verkleden en gek doen. Het past dus wel bij mij. Voor mij een bewuste keuze dus om het wel te vieren. Daarnaast weet ik, na heel wat jaren, wat ik wel en niet moet doen met carnaval. Aan één stuk door de hele dag? Dat lukt me een dag, maar dan ben ik daarna zo afgebrand dat ik de rest van de dagen niet meer hoef. Dus overdag rustig aan. Een optocht kijken, even kindercarnaval en dan naar huis. Uitrusten en rustig eten en daarna weer op mijn gemak klaar maken voor de avond. Voor mij is dit een lange weg geweest van accepteren dat dit voor mij zo werkt.
Voor kinderen werkt dit anders. Zij raken overweldigd door alles wat bij carnaval hoort. Voor hen is het moeilijk een filter op te zetten of bewust te kiezen even niet mee te doen. Dit is een leerproces waar ze nog in zitten en waar je ze als ouder nog bij moet ondersteunen. Die ondersteuning kun je bieden door te letten op de volgende punten.
Kleding: Verkleden kan voor een hoogsensitief kind al een heel ding zijn. Er horen veel gedachten bij, zoals stom, voor schut, wat heeft de ander aan, is het wel leuk?
Maar ook voelt verkleed-kleding anders dan andere kleding. Vaak wat stroever. Met meer labeltjes op gekke plekken.
Bespreek met je kind wat voor kleding het aan wil/ krijgt met carnaval. Soms kan het helpen om een T-shirt onder de kleding te doen, zodat het niet zo prikt op de huid.
Tegenwoordig heb je ook leuke T-shirt met print die je je kind aan kunt geven. Zo is je kind toch een beetje verkleed, maar heeft het nog het comfort van gewone kleding.
En wil je kind echt niet verkleed? Ook dat is prima.
Muziek: Geluid en muziek zijn vaak hard. Op school tijdens de carnavalsviering, maar ook zeker tijdens de optocht. Je kunt kijken of je het geluid wat kunt dempen voor je kind door oordopjes te kopen.
Veel mensen: Carnaval betekent ook veel mensen in een grote ruimte. Drukte, onbekende mensen, gekke mensen, dronken mensen. Toch even anders dan normaal. Als je carnaval gaat vieren met je kinderen, kies dan een plek uit waar kinderen zich ook af en toe terug kunnen trekken en bijv. even rustig kunnen knutselen of tekenen/kleuren. Zo hoeven ze niet de hele tijd in een ruimte te zijn met veel prikkels.
Rust: Net als voor veel hoogsensitieve volwassenen is het voor kinderen ook belangrijk om tussendoor rust te hebben. Ga tussen de optocht en het carnaval vieren nog even naar huis om tot rust te komen of ga als je in één keer door gaat, niet te laat naar huis.
Onduidelijkheid: Met carnaval is niet alles voorspelbaar. Je kunt de planning nog zo duidelijk hebben, soms lopen dingen anders en dat is vaak juist heel leuk. Een hoogsensitief kind kan dit heel lastig vinden, wat een spontane actie ( bijv. ergens anders eten of nog even naar dat andere café) een stuk minder leuk maakt. Leg je kind uit dat dingen soms nu eenmaal anders lopen en dat je begrijpt dat dat op dat moment heel lastig is, maar dat het ook heel leuk kan zijn. Bijv. omdat je dan ineens frietjes gaat eten i.p.v. stamppot.
Soms is het moeilijk om te zien waar je kind behoefte aan heeft, zeker als je kind het pas laat blijken als het overprikkeld is en alleen nog maar kan huilen of heel boos kan zijn. Dit is heel lastig en maakt het carnaval vieren een stuk minder leuk, zeker als je het zelf nog wel naar je zin hebt. Komt dit vaak voor? Regel dan voor een dag een rustige, vertrouwde oppas die bij jullie thuis met de kinderen eet en ze in hun eigen bedje legt of laat je kinderen lekker logeren bij opa en oma.
Is het lastig voor je gezin om steeds maar weer rekening te houden met je hoogsensitieve kind? Of heb je al van alles geprobeerd, maar blijft het steeds heel moeilijk voor je kind om met dit soort situaties om te gaan? Neem dat eens contact met me op. Dan kijken we samen wat een oplossing zou kunnen zijn. Je kunt me mailen via dapperkindercoaching@gmail.com of bellen/appen op 06-28575071.
Herken je dat? Je kind durft ineens niet meer zelf naar de wc of in zijn eigen bed te slapen. Je kind vindt het eng om met een vriendje af te spreken.
Waarom zijn we bang? Angst is voor ons een raadgever. Als je bang bent, dan doe je iets niet omdat het niet veilig is of veilig voelt. Het helpt je te overleven. Heel gezond en fijn dus.
Toch kan angst ook maken dat je dingen die je eerst heel leuk vond om te doen, nu niet meer doet. Als je bijvoorbeeld niet naar dat super leuke feest gaat, omdat er mensen komen die je kunnen bekritiseren. Dan heeft de angst nog steeds de beschermende functie, maar kun je je afvragen of het nog steeds heel nuttig is of dat het je juist belemmert.
Zo werkt het ook bij je kind. Soms zijn angsten die eerst voor bescherming zorgden, nu de angsten die je belemmeren. Als je kind eerst vaak met kinderen afsprak en nu na 1 slechte speelafspraak niet meer af wil spreken, dan wil de angst je niet meer alleen voor die ene situatie beschermen, maar wordt het gegeneraliseerd naar alles wat er mee te maken heeft. Kortom, je hoofd vertelt je dat niet dat ene speelafspraakje niet leuk was (en je dus dat je de volgende keer niet met dat kind af gaat spreken), maar alle speelafspraken zijn niet leuk. Zo kan er zeker niks gebeuren.
Als je merkt dat de angst van je kind hem belemmert, is het goed om met je kind hier over te praten. Als je kind 8 jaar of ouder is, kun je in gesprek gaan. Je kunt uitleggen hoe het in je hoofd werkt. Dat je gedachten en je angst je willen beschermen. Soms wil je hoofd je zoveel beschermen dat je daardoor niks meer durft. Het zegt dan dingen tegen je als: Het zal ook nu wel weer mis gaan! Of er kan van alles niet goed gaan, zodat ook dit vriendje ineens niet meer leuk doet.
Schrijf al die gedachten eens op. Welke gedachten willen je gewoon beschermen? Welke gedachten willen je tegen alles beschermen? Welke gedachten zorgen ervoor dat je wat je eerst wel durfde, nu niet meer durft?
Wat weet je zeker? Weet je zeker dat ook dit vriendje niet leuk gaat doen? Nee. Weet je zeker dat het mis gaat? Nee.
Weet je kind wat het moet doen als het wel mis zou gaan? Wat kan het dan doen?
Bespreek eens samen wat gaat lukken. Zou het lukken om bij jou thuis af te spreken met een vriendje? Zo ja, met wie dan?
Zo kun je dat doen bij elke situatie.
Bij jongere kinderen is het soms lastig om duidelijk te hebben wat die gedachten in je hoofd nu precies doen. Ze herkennen de angst, maar niet altijd wat daar verder bij komt kijken.
Je kunt wel samen een plannetje bedenken. Wat durf je nog wel? Wat zou er helpen om het wel te kunnen? Kun je wel slapen als er een lichtje op de gang aan is? Kun je wel in je eigen bed als ik eerst onder je bed kijk? Kun je wel slapen als je grote beer (knuffel) de deur bewaakt? Wat gaan we vandaag proberen?
Belangrijk is verder dat je de angst van je kind serieus neemt. Hoe onzinnig en verzonnen het voor ons soms klinkt, de angst is er echt. Geef erkenning aan de angst. Daarnaast is het ook goed om je kind te houden aan de afspraak die je maakt om de angst aan te gaan. We gaan het echt proberen. De angst mag dan niet de overhand nemen, waardoor je kind het niet doet.
Blijft je kind langer last houden van zijn angst en belemmert het hem in het dagelijkse leven? Neem dan eens contact met me op, dan kunnen we samen bekijken wat we voor je kind kunnen doen. Je kunt mailen naar dapperkindercoaching@gmail.com of bellen/ appen naar 06-28575071
Iedereen heeft ze, de één meer dan...
Read More
Hoogsensitieve kinderen zijn heel goed in piekeren....
Read More
Zelf vier ik graag carnaval. Als hoogsensitief...
Read More
Bij sommige kinderen lijkt het er van...
Read More