De open dagen van de scholen zijn weer begonnen. Zo veel keuzes!
Op dit moment zitten wij helemaal in het proces van het kiezen van een school voor onze oudste zoon. Hij zit in groep 8 en gaat na de zomervakantie de grote overstap maken naar de middelbare school. Een belangrijke keuze. Waar let je dan op?
Er zijn een aantal dingen die belangrijk zijn om het samen over te hebben en te onderzoeken.
Deze punten kunnen bepalen welk niveau je kind kiest. Je krijgt een advies vanuit school dat gebaseerd is op de schoolprestaties van je kind en hoe je kind in de klas is. Hoe gaat het om met zijn taken?
In de krant las ik dat dit niveau echter maar past bij 69% van de kinderen. Voor de andere kinderen is het gewoon weg nog te vroeg om een goede keuze te maken. Soms zitten ze nog net niet in de puberteit. En ze willen nu nog hard werken voor een punt en dat zakt weg als ze er eenmaal midden in zitten. Soms moeten kinderen zich nog wat meer ontwikkelen op taakgerichtheid voor ze echt kunnen gaan werken aan school. Soms weten kinderen nog helemaal niet wat ze later willen gaan doen of wat hun talenten zijn en hebben ze geen idee waarvoor ze werken.
Dit wordt mede veroorzaak door het feit dat ze zo ontzettend jong zijn. 12 Jaar is een lastige leeftijd om wisselingen door te maken en al een keuze te moeten maken voor de toekomst. In veel landen hoeft dit pas als je 15 of 16 bent.
Dit zorgt er voor dat 31% van de leerlingen een niveau omhoog of omlaag gaat tijdens de middelbare school periode.
Punt 3 en 4 worden dus door school zo goed mogelijk bekeken en overwogen. Daar komt het schooladvies vandaan.
Maar punt 1,2 en 3 zijn zeker ook erg belangrijk in het maken van je keuze.
Heeft je kind al een idee wat hij later wil gaan doen, dan kun je bekijken welke vakken en welk niveau daarvoor nodig zijn. Welke kwaliteiten heeft hij al en welke kan hij nog leren? Welke school sluit hierop aan? Als je kind talent heeft voor taal, techniek, wiskunde, dans, sport of muziek, welke school biedt hier aandacht voor? Welke school biedt hier misschien ook wel iets extra’s in.
Heeft je kind nog geen idee, kun je dan wel zo naar de talenten van je kind kijken? Waar is je kind echt goed in en kan dit zonder afleiding uren achter elkaar doen? Is dat creatief bezig zijn? Dingen uitzoeken? Planningen maken? Sporten? Muziek maken? Enz.
Als je naar deze punten kijkt van een school, zou je dan een andere keuze maken in niveau voor je kind of de keuze van de school zelf? Of blijft dat hetzelfde?
Een kind in groep 8 heeft veel vragen voor het naar de middelbare school gaat. Naast dat het een nieuw begin is en een leuke nieuwe uitdaging, is het onbekende voor veel kinderen ook heel erg spannend.
Ga eens met je kind zitten en praat eens over de dingen die je kind wil weten over de nieuwe school. Vaak zijn dit niet de dingen die wij willen weten. Maar gaat het over hele simpele dingen zoals, hoe vaak heb ik pauze, zit ik elke les bij dezelfde kinderen in de klas, krijg ik veel huiswerk, hoe moet ik naar school fietsen, is het toilet schoon, zullen de docenten wel aardig zijn of alleen heel streng, zitten er aardige kinderen op school, ga ik buitengesloten worden? Enz.
Heeft je kind veel moeite met het maken van deze keuze? Of met het gaan naar de middelbare school? Bel of app me eens. Dan kunnen we samen kijken waar je kind behoefte aan heeft. Ik zoek dan samen met je kind uit wat het zo lastig vindt en wat het wil weten (of kunnen) voor het naar de middelbare gaat. Dit kan individueel of in een groep tijdens de training: Goed van start! Je kunt me appen of bellen op 06-28575071 of mail naar dapperkindercoaching@gmail.com
Je kent het vast wel, na een drukke dag of dagen komt je kind in bed maar moeilijk tot rust. Hij komt steeds zijn bed uit en kan maar niet slapen.
Lastige momenten zijn dat. Zeker als ze herhaaldelijk voorkomen.
Vaak merk je al voordat je kind naar bed gaat of tijdens het in bed leggen dat er onrust is. Dit kan zijn door druk gedrag, slechter luisteren naar opdrachten of doordat je kind snel boos of huilerig is. Als je dat moment herkent, kun je gaan bekijken wat je kind vandaag kan helpen om tot rust te komen.
Als je kind vaak erg onrustig is voor het gaat slapen, kun je gaan kijken naar hoe de dag van je kind ingedeeld is. Heeft het zijn energie kwijt gekund door buiten te spelen? Heeft je kind tot kort voor het slapen nog een game gespeeld? Heeft je kind veel beeldschermtijd gehad vandaag? Hoe gaat je kind om met andere mensen, durft het zijn grenzen aan te geven? Vertelt je kind je wel eens wat hem dwars zit of praat het daar liever niet over? Allemaal punten en signalen die je aan kunt pakken om ’s avonds een rustiger kind naar bed te brengen.
Wat kun je nu doen als je kind om welke reden dan ook vanavond onrustig is? Hier een paar tips:
Als je kind vaker onrustig is in de avond kun je de dag indeling van je kind bekijken. Kijk dan naar:
Stop minstens een half uur voor het naar bed gaan met de schermtijd. Met games geldt daar zelfs 1 uur voor.
Vind je het lastig om een balans te krijgen in het bed ritueel van je kind? Heeft je kind moeite om zijn grenzen aan te geven of om te vertellen wat hem dwars zit? Ik help je graag.
voor vragen kun je met bellen/ appen of mailen. 06-28575071 of info@coachinghaaren.nl
We willen van pakjesavond altijd een gezellige avond maken. Helaas is dat niet altijd zo. Door de spanning van je kind, de dingen die je zelf allemaal hebt geregeld en de onrust die nu eenmaal hoort bij zo’n dag, is aan het einde van de dag niet iedereen meer even gezellig.
Ook ben je soms zo klaar met de zak met cadeaus, als je niet uitkijkt zijn alle pakjes binnen een half uur uitgepakt. En dat is niet wat je wilde, na al het werk dat je er aan gehad hebt.
Ik geef je 6 tips om er een gezellige, maar ook rustige pakjesavond van te maken.
Ik wens je een hele fijne pakjesavond!
Wil je meer weten over hoe je drukke momenten om kunt zetten naar meer rust? Of je kind helpen meer rust en dankbaarheid te laten ervaren? Stel je vraag dan via info@coachinghaaren.nl of bel/app me op 06-28575071.
Vandaag een onderwerp waar ik zelf de afgelopen weken veel mee gewerkt heb tijdens de groepen waar ik training aan gegeven heb.
Aan deze pubers heb ik steeds gevraagd wat groepsdruk nu precies is.
Ze kwamen met mooie antwoorden. De mooiste en duidelijkste was deze: Dat anderen je zeggen iets te doen, terwijl je het zelf eigenlijk niet wil doen.
Dan komt van mijn kant meteen de vraag: Is groepsdruk altijd negatief? Want anderen vragen je iets te doen, wat je eigenlijk niet wil doen.
Daar kwam steeds ook meteen het antwoord NEE op.
De leerlingen konden mooie voorbeelden geven van wanneer groepsdruk positief is.
De meeste voorbeelden gaan over iets niet durven, maar eigenlijk wel willen doen.
Omdat iets te spannend of te eng lijkt, doe je het maar niet. Doordat je vrienden zeggen dat je het wel moet doen en het heus niet spannend is en dat het echt heel leuk is, ga je het toch proberen.
Groepsdruk kan je dus enorm helpen om je over je angst heen te zetten. Maar wanneer is groepsdruk dan negatief? Ook deze vraag stelde ik steeds aan de leerlingen. Ook daar had elke groep hetzelfde, duidelijke antwoord: Als je over je eigen grenzen gaat.
Als we dat nu zo duidelijk aan onze kinderen geleerd hebben en eigenlijk wel allemaal weten, waar moeten we onze kinderen dan in begeleiden? Juist in het leren grenzen aangeven en bewaken.
Hoe leren we onze kinderen dit? Door onze kinderen hun grenzen te laten hebben en er ook als ouders niet steeds over heen te gaan.
Mag jouw kind op een vraag van jou, nee zeggen? Of verwacht je dat het gaat gebeuren omdat jij wil dat het gebeurt?
Een voorbeeld: Je vraagt aan het kind of hij voor jou een boodschap wil doen. Je bent de sla vergeten voor het eten. Je wil graag vast aan het eten beginnen, zodat jullie op tijd kunnen eten voor het sporten. Mag je kind dan nee zeggen? Want hij zit net zo lekker op de bank of zit fijn in zijn spel.
Bedenk eens wanneer je kind nee mag zeggen. Is dat wanneer het jou uitkomt of altijd?
Natuurlijk is het heel belangrijk om je kind grenzen te geven. Voor de regels en als het om de veiligheid gaat van je kind, is het heel goed om geen nee te accepteren, maar in alle andere situaties kun je je bedenken of je nu over een grens van je kind heen gaat.
Ook leren onze kinderen het meest van wat wij als voorbeeld geven.
Vraag je dan ook eens af hoe je zelf met grenzen omgaat. Zeg je vaak toch ja als je al 5 x nee hebt gezegd en je kind maar door blijft zeuren en drammen? Dan ben je zelf niet echt duidelijk in je grens en is het voor je kind ook niet duidelijk wat een grens nu precies is. In dit soort situaties kun je beter meteen ja zeggen. Het kan helpen om te bedenken voor je antwoord geeft aan je kind of je ja gaat zeggen als je kind gaat drammen. Zeg dan meteen ja. Kan het nu echt niet, blijf dan bij je nee en stel dit als duidelijke grens.
Kan je kind wel wat hulp gebruiken bij het stellen van grenzen of vind je het zelf lastig als het gaat om je kind? Er zijn verschillende coaching strategieën om jouw kind of jou hier bij te helpen. Ik help je graag. Stuur me een mail via info@coachinghaaren.nl of bel/app me op 06-28575071
Hoogsensitieve kinderen voelen heel goed aan wat een ander voelt. Dit kan er toe leiden dat een kind niet weet wat bij hen hoort en wat bij de ander hoort. Soms voelen zichzelf ook ineens verdrietig of boos, terwijl ze dat van tevoren helemaal niet waren.
Ook kan het zijn dat het kind hierbij het idee heeft dat die boosheid met hen te maken heeft, omdat het daarvoor de boosheid nog niet zo gevoeld of ervaren had. Het kind voelt zich verantwoordelijk voor die boosheid en wil dat graag oplossen. Het HSK vraagt dan ook snel wat het voor je kan doen of zegt sorry, terwijl dat helemaal niet hoeft.
Een HSK weet ook vaak heel goed hoe het de sfeer ten goede kan veranderen. Omdat je HSK precies weet wat het moet doen om de situatie te verbeteren zal het deze dingen ook inzetten. Een HSK voelt zich het beste in een fijne, rustige sfeer. Het lijkt er dan op dat je kind zich aanpast aan de ander, en dat is voor een deel natuurlijk ook zo, maar het is niet alleen maar om de ander een plezier te doen. Het is ook om er voor te zorgen dat het zelf meer rust heeft en weer verder kan met het spel.
Het is belangrijk dat een hoogsensitief kind leert wanneer het de emotie van de ander is en wanneer het bij hem hoort. Dit kan door te vragen aan je kind of het, voor het bij het boze kind was, zelf ook al boos was of niet.
Daarnaast is het belangrijk om je kind uit te leggen, dat hoe goed hij ook weet hoe je een sfeer beter kunt maken, dat het niet altijd zijn taak is om te dit te doen. Zeker niet als in de situatie volwassenen betrokken zijn. Je kind kan zich namelijk ook thuis verantwoordelijk voelen over jouw emotie en willen proberen om jouw emotie te veranderen door je op te vrolijken en daar zijn uiterste best voor te doen. Als je dit opmerkt, is het goed om dit meteen op dat moment met je kind te bespreken. Vertel je kind dat hij niet verantwoordelijk is voor hoe jij je als ouder voelt. Dat jij je boos om iets maakt, wil niet zeggen dat jij boos bent op je kind. Het kan zijn dat jij zijn gedrag niet goedkeurt op dat moment, maar het kan ook zijn dat jij je dag niet hebt en even niet zo goed kan hebben wat er gebeurt en daar geïrriteerd of boos op reageert. Dan heeft het helemaal niks met je kind te maken.
Dat het moeilijk en lastig is en een reden tot overprikkeling dat je kind emoties zo goed aanvoelt en zich daar verantwoordelijk voor voelt, kan soms best een last zijn, voor zowel ouders als kind, echter het is ook een onwijs mooie kwaliteit.
Je kunt namelijk ook heel goed gebruik maken van deze kwaliteit door de sfeer in een kamer heel bewust te veranderen. Je voelt ook heel goed aan wat de ander op dat moment nodig heeft, waardoor je de ander heel goed en direct kunt helpen. Je hebt snel het complete plaatje, waardoor de ander heel veel heeft aan jouw informatie.
Voor mij blijft dit een onderwerp waar ik mee blijf worstelen. Ik wil graag opvoeden vanuit wederzijds respect. Dit betekent voor mij dat ik ook luister naar de wensen en grenzen van mijn kinderen. En dat ik ook naar ze luister als ze liever willen dat ik iets anders aanpak. Ik heb daar best even aan moeten wennen en mijn man ook. Betekent het dan niet dat onze kinderen brutaal tegen ons zijn? Moeten we dan alles pikken wat ze tegen ons zeggen en op wat voor toon? Nee, zeker niet!
Continue reading “Blog 11: Omgaan met de grenzen van je kinderen.”
Een aantal weken geleden had onze jongste zoon voor het eerst een presentatie voor de klas.
De presentatie ging over hem zelf. Een mooi onderwerp om over te vertellen. Niemand weet daar immers meer van dan jijzelf.
Onze jongste was heel zeker in wat hij wilde vertellen en hoe het er uit moest zien. Alles vertelde hij heel precies en ik heb hem geholpen dit in een PowerPoint te zetten. We maakten samen ook nog een praatpapier, zodat hij wist wat hij bij alle foto’s wilde vertellen.
Hij oefende de presentatie maakte ook nog een quiz en bijbehorende kaartjes.
Alles verliep zoals ik bij hem verwachtte. Duidelijk, zeker en goed voorbereid.
Tot de ochtend van de presentatie.
Continue reading “Blog 9: Onzekerheid en spanning voor een presentatie op school”
Een paar weken geleden kwam het jeugdjournaal met de het onderwerp straffen. https://jeugdjournaal.nl/artikel/2268615-het-grote-jeugdjournaal-onderzoek-over-straffen.html Ze hebben een onderzoek gehouden over straffen onder kinderen. Dit is het oordeel van de kinderen. Ze geven ook aan wat werkt en wat slecht werkt. Dit waren de resultaten van dit onderzoek:
De meest voorkomende straffen zijn:
Krijg je wel eens straf?
85% ja
15% nee
Waarom krijg je straf?
1. Grote mond/brutaal
2. Gemeen tegen broer/zus
3. Stiekem/te lang op telefoon
4. Te lang gamen
5. Liegen
Welke straf krijg je?
1. Iets afgepakt
2. Een waarschuwing
3. Weggestuurd naar trap, gang, kamer
4. Kamer uitgestuurd
Wie geeft het vaakst straf?
Vader 23%
Moeder 41%
Allebei 35%
Wat is de beste straf?
1. Iets afpakken
2. Een waarschuwing
3. Weggestuurd naar plek
Wat is de slechtste straf?
1. Tik klap
2. Stevig beetpakken
3. Iets afpakken
4. Een waarschuwing
Hoe werkt dat bij jullie thuis? Heb je er wel eens over na gedacht wat je als straf geeft en waarom? En of het effect heeft? Is dat effect op de korte of de lange termijn?
Wat vind je er van als ik je vertel dat wij 1,5 jaar geleden besloten hebben om te stoppen met straffen? We begrenzen het gedrag van onze kinderen zonder te straffen. Kan dat wel? Hebben kinderen geen straf nodig dan? Wat doe je dan bij gedrag wat echt niet kan?
Het doel van deze blog is om je na te laten denken over hoe je met straffen om gaat. Je er bewust over na te laten denken. Hoe ga je er nu mee om, werkt het voor jou, je partner en je kind(eren)? Heeft het, het gewenste effect? Wil je er iets aan veranderen of is het prima hoe het nu gaat? Geef je straf uit frustratie of als wel overwogen sanctie?
Ik ben erg benieuwd naar je bevinden. Laat het me weten in een reactie op de blog, op sociale media of via een mailtje.
Ben je nieuwsgierig naar opvoeden zonder straffen. Laat het me weten. Dan schrijf ik hier een keer een blog over hoe dat bij ons gaat en wat de literatuur hier over zegt.
Vind jij het ook zo lastig als ouder om je kinderen steeds een stukje verder los te laten? Nou ik wel!
Vrijdagochtend. Mijn kinderen gaan vandaag voor het eerst alleen naar school. En niet op de fiets zoals we normaal gaan maar met de skelter en de step. En mama mag niet mee. Ik merkte dat ik toch wel even moest slikken. Loslaten dacht ik. Loslaten! En ik dacht ook meteen wat een kans voor de kinderen om hun autonomie te vergroten.
Maar wat is autonoom zijn nu precies en waarom is het zo belangrijk om dit bij je kind te laten ontwikkelen.
Ik heb de definitie van autonoom zijn opgezocht:
Een autonoom persoon probeert zaken na te streven die voor hem of haar belangrijk of waardevol zijn en bewandelt op die manier een eigen levenspad. Intrinsieke motivatie is een vorm van autonome motivatie waarbij de persoon vanuit eigen overtuiging en normen en waarden keuzes maakt. Excentrieke motivatie daarentegen is een vorm van niet-autonome motivatie.
Uit onderzoek blijkt dat het autonomiegevoel een belangrijke factor kan zijn bij het welbevinden van de mens. Indien een persoon dus zowel wordt beloond als gestraft zou dat de eigen autonomiebehoefte te kort doen en tegenwerken in de motivatie en effectiviteit tijdens werkzaamheden. Bron: https://www.ensie.nl/redactie-ensie/autonoom
Als je zo naar de definitie kijkt is het best belangrijk dat onze kinderen opgroeien als autonome personen. Maar hoe doe je dat eigenlijk? En wat heeft het te maken met loslaten?
Continue reading “Blog 5: Help! Mijn kinderen willen alleen naar school.”
Er zijn kinderen die vol zelfvertrouwen in het leven staan. Zeker weten dat het ze gaat lukken en zo tegen je zeggen: ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan (Pipi Langkous). Kinderen die blijven proberen als iets niet lukt omdat ze weten dat ze het uiteindelijk zal gaan lukken.
Er zijn ook kinderen die dit een stuk lastiger vinden. Deze kinderen zeggen tegen je: ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het niet kan of ik heb het al een keer geprobeerd ik weet dat ik het niet kan.