Half 3, de school is uit. We fietsen rustig samen naar huis en ineens is er boosheid. Boos omdat ik niet goed gehoord heb wat er is gezegd, boos omdat broer te langzaam fietst, boos omdat ik vraag een vraag te stellen in plaats van te commanderen. Thuis gekomen gaat het nog even door, boos omdat de fiets ineens om besluit te vallen, boos omdat ik vraag of de jas op de kapstok mag, boos omdat de ranja te zoet of te flauw is, boos omdat er niemand met hem wil spelen. Dan roept hij heel hard IK BEN BOOS!
Inmiddels weet ik dat dit niet zo veel te maken heeft met de broer, de omgeving, deze situaties, met mij maar vooral met zichzelf.
Boos is een hele mooie emotie. Boos staat voor grenzen. Boos staat ook voor gezien en gehoord willen worden. Als je niet goed luistert naar je eigen boos, door het te negeren omdat je het te spannend vindt om boos te worden. Dan kan het zijn dat je op een dag stukjes boos verzamelt. Die stukjes boos worden uiteindelijk zo groot dat ze er uit willen. En dat boos doet dat op een veilige plek. Die veilige plek is voor veel kinderen gelukkig thuis. Thuis mag je ruzie maken en boos zijn. En dat is heel fijn. Dan kan het boos eruit en ben je het lekker weer even kwijt.
Iedereen heeft dit wel eens. Zeker als je even niet zo lekker in je vel zit en helemaal geen zin hebt om de confrontatie met iemand aan te gaan.
Het kan ook zo zijn dat je kind vaak boos uit school komt en/of dat het boos lang blijft en heel heftig is. Soms zelfs met schoppen, slaan ,schelden of schreeuwen . De hoge energie die het boos in het lijf van je kind heeft moet er dan fysiek uit. Er zijn ook manieren om dit meer gecontroleerd te laten verlopen.
6 Tips: Hoe ga je om met boosheid.
Probeer de boosheid bij het kind te laten en voel je er niet door aangesproken. De boosheid van je kind zal je proberen er in mee te slepen door zinnen als, je luistert toch nooit naar mij, je begrijpt mij toch niet, doe niet zo stom, ja jij zal het wel weer beter weten. Blijf rustig en weet dat dit de boosheid is die spreekt niet je kind. ( ja ik weet het makkelijker gezegd dan gedaan, maar wel het oefenen waard. Moet je dan alles goed vinden wat het kind zegt of doet tijdens een boze bui? Nee zeker niet. Een ander of jezelf pijn doen of iets bewust kapot maken mogen ook niet in een boze bui. Deze grens blijft bestaan. Probeer het kind te benaderen vanuit vriendelijkheid en liefde en niet vanuit je eigen boosheid.
Geef je kind de ruimte. Laat het zich afzonderen als dat helpt of neem het op schoot als dat helpt. Laat het kind bepalen. Een kind dwingen om zich af te zonderen geeft meer voeding aan de boosheid.
Laat je kind zijn verhaal doen. Vraag waarom het zo boos is. Is er vandaag op school misschien iets gebeurd? Zeker als je kind extreem boos reageert op een situatie dan kun je er bijna zeker van zijn dat het niks met deze situatie te maken heeft maar met iets wat eerder speelde. Luister naar het verhaal zonder te onderbreken. Bevestig af en toe dat je luistert door een zin te herhalen of door te knikken of ja te zeggen. Geef zo min mogelijk advies. Stel vragen aan je kind waarmee je kind zelf tot een oplossing kan komen.
Fysieke ontlading kan heel fijn zijn. Zoek samen met je kind uit wat het fijn vindt. Boksen kan heel goed ontladen maar ook hardlopen of buiten spelen.
Laat je kind niet tot rust komen met de tv, telefoon of tablet. Dit kan het kind wel even af laten koelen maar hierdoor hoeft het ook niks meer met de boze emotie. Het leert zo de emotie vermijden. Dit terwijl de emotie boos zo belangrijk is om te horen. Het geeft aan dat je je niet gehoord of gezien voelt. Er gaat iemand over jouw grens heen. Iets creatief zoals tekenen, knutselen of muziek kunnen wel heel goed helpen om rustig te worden en tegelijkertijd om te gaan met je emotie.
Leer je kind zijn eigen grenzen kennen en deze te uiten. Dit betekent ook dat je kind tegen jou mag zeggen als jij een grens over gaat. Je kind mag tegen jou ook zeggen dat het iets niet fijn vindt. Het veilige thuis is een fijne plek om dit te leren en het daarna langzaam te gaan oefenen op andere mensen die steeds een beetje verder van je af staan. Met mijn kinderen praat ik veel over grenzen. Hoe voel je ze? Wanneer voel je ze? Waar voel je ze? En hoe ga ik daar dan mee om? Ook praat ik met ze over de grenzen van een ander. Hoe zie je dat het een grens is van iemand? Hoor je dat ook? Wat moet je daar dan mee? Hoe ga je daar mee om? Wat betekent de grens van een ander voor jou? Ik leer ze op deze manier om, om te gaan met hun eigen boosheid en die van een ander.
in Blog
Aanmelden om een reactie achter te laten